Kasiri "De inheemse eeuwenoude drank"

Kasiri
"De inheemse eeuwenoude drank"

Inheemsen zeggen dat het net als bier is, maar kasiri proeft een beetje zuur in plaats van bitter en schuimt helemaal niet. De beste omschrijving voor deze eeuwenoude drank van de Amazone indianen is cassavewijn. De licht gefermenteerde versie is alcoholvrij, terwijl de andere heel zuur kan zijn. Na het schillen en raspen van de bittere cassave wordt de brei in een matapi gedaan om het vocht eruit te persen. 

Dit sap wordt dan uitgekookt om het blauwzuurgif uit te halen. De uitgeperste cassave halen de inheemsen uit de matapi, bakken het bruin en doen het in een teil met wat water om het weer tot een pap te maken. In dezelfde teil gaat ook het uitgekookte sap (casripo*). Om de kasiri een kleur te geven wordt ook geraspte rode napi in de teil gemixt. 

Daarna laten ze het mengsel vier tot vijf uren staan. Langer fermenteren resulteert niet alleen in een zure, maar ook (sterk) alcoholische kasiri. Na dit proces volgt de laatste fase: het zeven van de cassave. Doe je dit met een zeef dan krijg je een dikke kasiri, daarom gebruiken inheemsen een doek bij het zeven om er een fijne drank uit te halen. Stadsmensen zijn gewend aan koude dranken, dus bewaar je de ‘zoete’ kasiri in de ijskast. Maar na een paar dagen bewaren, wordt het echter zuur. Het advies is dan de kasiri niet lang te bewaren of gewoon wat suiker in te doen om de kasiri weer ‘zoet’ te maken. Kasiri maken is wel gemakkelijk zeggen ze, “maar het geeft wel wat werk!”.-.

*Casripo is de benaming van de Caraiben voor het uitgekookte sap.